Hoe ben ik nu eigenlijk ondernemer geworden. Het was oktober 1998 dat ik, zesenveertig jaar oud, mij inschreef bij de Kamer van Koophandel. Tot die dag was ik nog communicatiemanager bij KPN Telecom, maar al wel vanaf september docent Communicatie bij NHL Hogeschool.

Al jaren wilde ik ondernemer zijn, maar wel professioneler dan voor 1984. In de zeventiger jaren was ik als entertainer ook zelfstandig bezig, maar niet vanuit een eigen bedrijf. Meer de freelancer, die bij ieder optreden een andere werkgever had. Dat wilde ik niet meer. Gewoon eigen baas met een bedrijf voor advies en uitvoering van infotainment. 

Professioneler betekende een strakke administratie, BTW-aangiften en facturen versturen. Tja, en vooral een balans vinden tussen creatief en zakelijk handelen. Ik had gelukkig de bedrijfsdiscipline van KPN meegekregen. Niet meer dan vier afspraken per dag om daarmee “blessuretijd” in te bouwen, zodat je niet overal te laat komt. Een overzichtelijk archief zodat je niet alles steeds kwijt bent. De minste moeite had ik met netwerken. Ik kon namelijk mijn noordelijke KPN-contacten heel goed gebruiken. Ik had geen concurrentiebeding, want ik deed een totaal andere business. Sterker nog, de eerste klussen kwamen van KPN zelf.

Natuurlijk was ik een voorzichtige starter met een deeltijdbaan als financieel vangnet. Twee opgroeiende kinderen wilde ik niet betrekken in de ondernemersperikelen met ‘natte’ en ‘droge’ maanden. Voorheen verplaatste ik mijn vakanties als er een opdracht binnenkwam. Zo is ooit de zomervakantiebestemming Tunesië verschoven naar een wintersportweekje Söll. 

Als ik nu op de veertien jaren combinatie docent- en ondernemersschap terugzie, heb ik geen moment spijt. Ik ben geen type om de hele week te doceren. Nu ik niet alleen van het infotainment afhang, kan ik klussen weigeren of doorverwijzen naar collega’s. Aan beide kanten doe je dus niets met tegenzin. Grote winst is er voor de studenten, die een gretige docent hebben met wekelijkse praktijkervaring. Bovendien houden zij mij scherp met actuele vragen.

En weet je wat zo lekker is op een vrijdagochtend. Dat je nog om negen uur in bed je krantje leest en dan tussendoor de eerste telefoontjes opneemt. “Ik bel toch niet te vroeg”, hoor je dan aan de andere kant van de lijn. “Nee joh, ik ben alweer een uur in de weer”, roep je stoer. Eén keer ging het mis. Ik besprak uitvoerig een idee toen de wekker af ging. In een poging om die in één druk uit te doen, schoot deze van het nachtkastje op de vloer waar deze als een op hol geslagen vibrator lag te ratelen. Terwijl ik mijn kussen er overheen gooide, probeerde ik mij te excuseren voor dit intermezzo. Mijn relatie gaf de tip om een andere ringtone te nemen. “Anders denken ze nog dat je je zaken vanuit bed doet”, gniffelde hij. “Nou als dat zou kunnen”, riep ik nog quasi nonchalant.